4.
Pozycja ustrojowa Królowej w Wielkiej Brytanii
Król
panuje, ale nie rządzi („rex regnat, sed non gubernat”), władza królewska
została w całości przeniesiona na parlament, gabinet i sądy. Pozostałe
uprawnienia (tak zwane prerogatywy królewskie) mają formalnie dosyć
szeroki zakres: król jest zwierzchnikiem i naczelnym wodzem sił zbrojnych, ma
prawo wypowiadania wojny i zawierania pokoju, może zwoływać i rozwiązywać
parlament, ma prawo sankcji ustaw, oraz prawo łaski, ponadto mianuje wszystkich
wyższych urzędników (w tym członków rządu). W praktyce jednak król przestał
używać prawa sankcji ustaw (ostatni raz użył tej prerogatywy na początku XVIII
wieku), co spowodowało utratę tego uprawnienia przez desuetudo.
W praktyce wszystkie decyzje królewskie wymagają ministerialnej kontrasygnaty, co oznacza, że król nie podejmuje decyzji, a tylko je uprawomocnia (z drugiej strony, król nie ponosi również za żadną decyzję odpowiedzialności, zgodnie z maksymą: Król nie może czynić źle).